Arhitektura Srbije
Jovan Ilkić je rođen 1857. godine u Zemunu a Odsek za arhitekturu na Umetničkoj akademiji je završio u Beču. Diplomirao je 1883. kao jedan od najzapaženijih studenata. Uz diplomu je dobio pismenu pohvalu Akademije, kao i ponudu svog profesora Teofila Hanzena da ostane u Beču i radi s njim. U Srbiju je došao na poziv kralja Milana Obrenovića da učestvuje u izradi enterijera Starog dvora i sarađuje sa arhitektom Aleksandrom Bugarskim, što je zapravo značilo da je dobio položaj dvorskog arhitekte. Ilkić je važio za velikog poznavaoca arhitektonskih stilova.
U periodu od 1883. do 1917. arhitekta Jovan Ilkić je projektovao nekoliko velelepnih građevina u samom centru Beograda - Narodnu skupštinu, hotel „Moskvu“, Oficirski dom u ulici Kralja Milana (SKC), kuću Alekse Krsmanovića na Terazijama 34...
Jovan Ilkić - Dom Narodne skupštine Republike Srbije, Beograd
U Majskom prevratu, u noći između 28. i 29. maja 1903., oficiri zaverenici ubili su kralja Aleksandra Obrenovića i kraljicu Dragu. Vojska je izvela državni udar, i proglasila Petra I Karađorđevića za kralja Srbije. Krunisanje je obavljeno 21. septembra 1904. godine, čime su posle 45 godina Karađorđevići ponovo došli na čelo srpske države . Otpočeo je novi period u njenom razvoju.
Nakon donošenja novog Ustava Kraljevina Srbija je dobila dvodomni parlament pa je 1902. raspisan konkurs za projekat Narodne skupštine, na kom je prvu nagradu osvojio arhitekta Jovan Ilkić. Izgradnja Narodne skupštine počela je 1907. godine tako što je kralj Petar I položio kamen temeljac a na pergamentu koji je položio ispod kamena temeljca, našla su se imena arhitekte Jovana Ilkića, mitropolita Dimitrija i samog kralja. Zgrada Narodne skupštine je oblikovana izrazito monumentalno, u duhu akademizma, sa dekorativno-arhitektonskim elementima izvedenim u duhu italijanske renesanse.
Izgradnja je prekinuta 1914. zbog izbijanja I svetskog rata a objekat je završen tek 1936. godine.
Posle smrti Jovana Ilkića 1917. godine, njegovom sinu arhitekti Pavlu Ilkiću poverena je izmena projekta, po kom su radovi nastavljeni u periodu od 1920. do 1926. godine. Nikola Krasnov bio je glavni projektant u sledećoj fazi gradnje, koja je započeta 1934. godine. Krasnov, koji je posle Oktobarske revolucije sa grupom emigranata došao u Beograd, dao je veliki doprinos reprezentativnosti skupštinskog zdanja, posebno uređenju enterijera. Detalji poput obrade prozora, vrata, štuko dekoracije, drvenih lamperija, metalnih dekorativnih rešetki i dizajna nameštaja delo su ovog ruskog ahitekte.
Gradnja Narodne skupštine je trajala skoro 30 godina, od 1907. do 1936. , jer se zidalo u turbulentnom istorijskom vremenu koje su obeležila tri rata – dva balkanska i Prvi svetski. Ovi ratovi i krize koje su ih pratile iscrpljivali su ionako mladu, tehnološki i ekonomski nerazvijenu državu Srbiju. Ni Kralj Petar I, ni mitropolit Dimitrije a ni arhitekta Jovan Ilkić nisu dočekali završetak Narodne skupštine, sva trojica su umrla odmah po okončanju I svetskog rata. Jovan Ilkić je, naime, za vreme Prvog svetskog rata odveden u logor Nežider u Mađarskoj, gde je i umro 1917. godine.
Prvi balkanski rat protiv Turske 1912. i Drugi, protiv Bugarske 1913., okončani su trijumfom srpske vojske, pod vrhovnom komandom kralja Petra I. Usled napora u Balkanskim ratovima zdravstveno stanje kralja Petra I se pogoršalo pa je on 1914. kraljevska ovlašćenja preneo na prestolonaslednika Aleksandra I. Mesec dana kasnije Austrougarska je objavila rat Srbiji, čime je započeo Prvi svetski rat. Posle veličanstvenih pobeda na Ceru i Kolubari 1914. Nakon ulaska Nemačke i Bugarske u rat 1915., srpska vojska je bila prinuđena na povlačenje i napuštanje zemlje. Petar I je sa srpskom vojskom prešao Albaniju ali je to veoma narušilo njegovo zdravlje. On je ipak doživeo da dočeka konačnu pobedu i oslobođenje Srbije a umro je 1921. godine.
Stvaranjem Kraljevine SHS, a potom i Jugoslavije, na Aleksandra I Karađorđevića izvršen je pritisak da nastavi sa gradnjom Narodne skupštine. Kralj je ubijen u Marselju 9. oktobra 1934. a Nikola Krasnov završava radove za manje od dve godine! Zgrada je osveštana 18. oktobra 1936. godine, a otvorena je za rad samo dan kasnije, kada su se u nju uselili predstavnici Kraljevine Jugoslavije.